Að sjálfsögðu er umræðu um veiðigjöld hvergi nærri lokið enda þarf enn að breyta kerfinu svo gjaldið taki mið að raunveruleikanum.

Umræðan um veiðigjöld er oft á tíðum út á þekju. Veiðigjaldið er ekki hefðubndinn skattur, heldur afnotagjald sem verður að fylgja afkomu greinarinnar. Annað brýtur forsendur gjaldtökunnar. Nú hefur orðið mikill samdráttur í greininni, m.a. hafa útflutningsverðmæti dregist saman um 68 milljarða. Gjaldið í dag byggist á 2-3 ára gömlum upplýsingumum afkomu, það kemur verst niður á minni fyrirtækjum.

Þetta snýst um að finna sanngjarnt verð fyrir aðgang að auðlindinni en ekki innheimta ofurskatta. Það þurfa að vera tækifæri til að sækja fram og fjárfesta í greininni. Það er forsenda þess að íslenskur sjávarútvegur sé samkeppnishæfur á alþjóðlegum markaði þar sem hann keppir m.a. við ríkisstyrkta sjávarútvegi.

Við þurfum að lagfæra þessa annmarka svo veiðigjöldin taki tillit til afkomu og gjaldið sé einfalt, stöðugt og fyrirsjáanlegt. Á sama tíma fær ríkissjóður hlut af arðsemi auðlindarinnar og sjávarútvegnum gert kleift að vaxa og dafna. Það er brýnt verkefni fyrir haustið.

Í Vikulokunum um helgina var þetta meðal annars á dagskrá, þar reyndi þingmaður að spyrja hvort ég vissi eitthvað um hvað ég væri að tala með því að spyrja hvort ég hafi unnið í fiski á ævi minni. Því var auðsvarað, sumarið 2016 fór ég á túr á uppsjávarskipi það var ekki einungis lærdómsríkt heldur líka skemmtilegt þó ég viti að einn túr gefi ekki alla myndina.

Sjá nánar: https://www.mbl.is/frettir/innlent/2018/06/09/umraedu_um_veidigjold_hvergi_naerri_lokid/?fbclid=IwAR3bkZOjRkoLLDqtexv6bjmTFcv11B1XnmTjBBe47G1ntqjh1yOmGV3MsHA